kierunek wektora
Encyklopedia PWN
szczególny przypadek praw przyrody;
zbiór końców wektorów o wspólnym początku i o długości proporcjonalnej do światłości źródła w danym kierunku
genetyka
nauka zajmująca się badaniem dziedziczności i zmienności organizmów;
[gr. genétēs < génesis ‘narodzenie’, ‘pochodzenie’],
rezystor o rezystancji zmieniającej się pod wpływem zewn. pola magnet. (magnetooporowe zjawisko);
fiz. skalarna wielkość będąca miarą energii przekazywanej do układu fizycznego w procesach mechanicznych, elektrycznych i in.;
mat. obiekt opisywany przez geometrię rzutową (spełniający jej wszystkie twierdzenia).
